Reiki II

Verslag van een cursusdag

Afgelopen weekend was het dan zover: mijn Reiki II inwijding! Gevoelsmatig was ik er echt aan toe mij verder te verdiepen in deze levensenergie. Inmiddels had ik wel een Reiki Master leren kennen waar ik mij prettiger bij voelde, dus vol goede moed stond ik zaterdagochtend, geheel vrijwillig, vroeg naast mijn bedje. Gewapend met het boek: De Kern van Reiki, van Diane Stein, een aantekeningschrift, lunch, warme sokken/sloffen en een glimlach was ik ruim op tijd aanwezig.

Via e-mail wist ik al hoe het verloop van de cursus eruit zou zien.

Dus na de koffie en thee bij binnenkomst, het afhandelen van de administratie, gingen we direct aan de slag. De sfeer was goed, rustig en ontspannen. Visualiseren is voor sommige mensen misschien moeilijk, maar gelukkig kan ik mij persoonlijk heel goed overgeven aan het 'verhaal' en zodra er gesuggereerd wordt dat ik op het strand loop, voel ik het zand tussen mijn tenen, en lik mijn lippen af omdat ze zout aanvoelen. Deze oefening zal door iedereen anders ervaren worden, omdat iedereen binnen de visualisatie een cadeautje ontvangt, en daar dus zelf een invulling aan geeft. Ik heb een sleutel mogen ontvangen van mijn allang geleden overleden vader en die ervaring heeft mij diep ontroerd.

Meteen na de oefening moesten wij een engelenkaartje trekken en toen proberen het cadeautje te tekenen. Alle tekeningen werden opgevouwen en flink door elkaar gehusseld en weer uitgedeeld. Nog voor ik mijn papiertje kon open vouwen, zie één van de anderen: jij trekt mijn tekening, ik weet het zeker! Heel verbaasd heb ik de tekening open gevouwen en inderdaad, was het zoals zij gezegd had. Naar aanleiding van het bespreken van de tekening, kon iedereen iets over zichzelf vertellen en was het kennismakingsrondje dus ook een feit. Het engelenkaartje had voor ieder van ons ook precies de goede tekst.

Doordat iedereen de Reiki I opleiding elders had gedaan, werden de verschillen onderling even besproken, maar al snel werd duidelijk dat het toch allemaal zeer minimale verschillen waren. Ongedwongen vulde onze Reiki Master onze opmerkingen en kennis aan met wat wij volgens haar nog moesten weten en al snel zat iedereen op dezelfde golflengte. Dus snel verder met Reiki II: de symbolen.

Natuurlijk hadden wij allemaal al het boek van Diane Stein gelezen en wisten wij in grote lijnen wat de verschillende betekenissen van de symbolen zijn, maar toch maakt het een groot verschil dit daadwerkelijk uitgelegd te krijgen en ook te moeten oefenen. Onwennig gingen wij aan de slag. Het zal ondanks de uitleg toch nog wel enkele dagen duren voordat iedereen de symbolen zonder spieken zal kunnen tekenen.

De theepauze werd een plaspauze en kregen wij uitleg over de volgende oefening en inwijding. Snel gingen wij verder met de volgende visualisatie-oefening: de grote hemelse omloop. Dit is een ademhalingsoefening en visualisatie ineen en best lastig om voor het eerst te doen. Gelukkig weet elke vrouw waar de bekkenbodemspier zit, maar het blijft moeilijk deze constant aan te spannen. Zonder pauze ging Carla door met de inwijding, die wel in dezelfde ruimte werd gedaan, maar toch een aardig eindje bij ons vandaan.

Toevallig was ik de eerste die mocht plaatsnemen voor de inwijding, en het was snel voorbij. Veel uitleg daarover kan ik eigenlijk niet geven, behalve dat het een prettig gevoel was en ik het heerlijk warm kreeg. Mijn vermoeide gevoel waar ik door slaapgebrek last van had gehad, was volledig verdwenen. Om de Reiki meteen goed te laten stromen was vooraf afgesproken dat men direct na de inwijding de handen op de schouders van een andere cursist zou leggen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Nadat wij allemaal ingewijd waren en de energie hadden laten stromen was het tijd voor de lunchpauze.

Het energetisch schoonmaken van ruimte, was het volgende cursusonderdeel. Nu ben ik zelf onlangs nogal vaak verhuisd en ik moet zeggen dat ik deze methode heel graag in mijn vorige 'kamer' had toegepast, omdat ik mij daar absoluut niet prettig heb gevoeld. We komen allemaal wel eens ergens binnen waar je dan per direct een 'naar' gevoel krijgt. Met deze oefening kun je dan alle ongewenste energie opruimen. Uiteraard volgde er een praktijkoefening en de cursusruimte werd door ons allemaal onder handen genomen.

Eindelijk was het dan tijd voor de groepsbehandeling en om de beurt mochten wij plaats nemen op de tafel. Wat een verschil met Reiki I. Onze handen gloeiden helemaal en na slechts 10 minuutjes op het bed, waren we allemaal als herboren! Ondanks het feit dat wij qua tijd eigenlijk al klaar waren, kregen we nog een laatste oefening: het scheiden van energie. Alles wat men in de loop van de dag van een ander 'gekregen' had, kun je op die manier weer netjes loslaten, zonder er last van te hebben en het mee te nemen op je eigen schouders. Heel nuttig om vooral regelmatig te blijven doen!

Het eind van de cursus was een feit en na het uitreiken van de certificaten gingen wij allemaal weer onze eigen weg. Sommigen zullen contact houden, anderen zullen hun eigen weg gaan, maar hoe dan ook, het is allemaal goed. Wij hebben een geweldige ervaring opgedaan en heel veel geleerd. Het in praktijk brengen zullen we ieder voor zich moeten doen, maar vooralsnog ben ik heel dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Het was een indrukwekkende ervaring!

Mevr. H. uit Den Haag

Reiki bij verbrande vingers

Nog steeds ben ik intensief bezig met Reiki. Eén van mijn ervaringen, van een half jaar geleden, wil ik graag met je delen: Mijn echtgenote had tijdens het bereiden van eten haar vingers verbrand aan kokend water. Een geraadpleegde arts verteld haar dat er tweede en derde graads verbrandingen waren. Ze zou pas de volgende dag een middel, genaamd flammazine, bij de apotheek kunnen halen. In de tussentijd moest ze maar wat paracetamol slikken. Tegen 23.00 uur 's avonds hield ze het niet meer. Vingers in een bakje met water en ijsklontjes gaven nauwelijks verlichting. Ze vroeg me: "Kun jij iets doen met Reiki?". We zijn in bed gaan liggen, en daar ben ik met de behandeling gestart. Na een half uur viel ze in slaap. Ik ben al met al, anderhalf uur bezig geweest. De volgende ochtend maakte ze mij wakker en vroeg me wat ik gedaan had? In eerste instantie schrok ik. "Ik voel niets meer!", zei ze. Ik pakte haar vingers en kneep er met mijn nagels in. (Ik was bang dat door de verbranding haar zenuwen waren aangetast.) "Au!", riep ze. Er was gevoel, tastzin en beweegbaarheid. Carla, we hebben met verbazing zitten kijken naar de vingers. Ze waren weliswaar nog rood en het vel was "verkreukeld", maar de pijn was weg. Toen ze dezelfde dag naar haar huisarts ging, kon hij er geen verklaring voor geven. Letterlijk zei hij: "Dit kan niet, maar mijn ogen bedriegen me niet

De heer J. uit Amsterdam